Ik verdiep me in marketing, iets wat ik tot voor kort niet met mezelf associeerde. Ik kan er echter niet omheen. Mijn hoofd tolt maar business is business. Hoe kom je aan klanten? En kan Afrika ook op dit domein een inspiratiebron zijn?

Wat onmiddellijk in me opkomt, is netwerken. Het bestond hier lang avant la lettre. Ons kent ons en de voordelen daarvan. Ik houd bijvoorbeeld niet van het opslaan van telefoonnummers van iedereen die mijn pad kruist en waar ik een praatje mee maak. Een overvolle contactenlijst in mijn telefoon is onoverzichtelijk en zinloos, maar niet voor de Afrikanen die ik ken. Wie op welke manier ook later mogelijk interessant zou kunnen zijn, met andere woorden iedereen, krijgt een plaats in het digitale brein. Zeg nooit dat Afrikanen niet vooruit denken.

Net zat ik nog in de publieke taxi en naderde een man de auto om snel het bedrag voor het transport in de handen van een medepassagier te stoppen. Een vrolijkheid van jewelste langs beide kanten en wees maar zeker dat op hetzelfde moment de gever binnenpretjes had over de mogelijke gevolgen van zijn gulle daad. Ik plaats dit onder de noemer netwerken.

Het ultieme netwerk is uiteraard de familie die veel verder reikt dan de Westerse invulling van hetzelfde woord. Het gaat om een groep verwanten die enorm talrijk is om twee redenen. Er is het omvangrijke kroost. Een père de famille met drie vrouwen die elk vijf tot zeven kinderen baarden, is geen uitzondering. Mogelijk groeit het naar een uitzondering bij de jongere generaties en in de steden maar dat is een ander verhaal. Een tweede gegeven is dat de aard van verwantschap van de leden, die een prominente familierol blijven spelen, veel verder reikt dan in het westen. Verre achternichten en grootooms die wij al lang uit het oog verloren zijn, maken deel uit van het enorme netwerk en hebben ook effectief hun functie wanneer bijvoorbeeld een nieuwe zaak wordt opgestart. Omwille van hun ervaring en hun connecties.

Prijsbepaling is een ander punt. Ik denk dan gelijk aan de ermee gepaard gaande onderhandelingen. Een geboren onderhandelaar ben ik niet, maar van het naar beneden praten van de prijs schrik ik al veel minder terug dan pak weg tien jaar geleden.

Reclame is dikwijls grappig, vooral bij de kleine middenstander die in simpel realistische stijl op de muur schildert wat binnen in de winkel te koop wordt aangeboden. Gekend zijn de verschillende mannencoupes waar klanten uit kunnen kiezen bij de kapper. Het duurt soms enige tijd voor ik de zorgvuldig geschilderde, wel eens op veronderstelde klanken gebaseerde opschriften erbij kan ontcijferen.

Maar daar maal ik niet om. Genoeg boeken op de markt om verder te exploreren. Zo lees ik er nu één over LinkedIn waarin netwerken verheerlijkt wordt om snel je doel te bereiken. Maar wees maar zeker: sociale vaardigheden, dat kom je in Afrika leren.

TIP 17
In Afrika kom je (opnieuw) te weten waar sociale  vaardigheden voor staan.